ในขณะที่ริมฝีปากก็ป้อนจูบอย่างร้อนแรง
ฝ่ามือก็ค่อยๆลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบางอย่างทนุถนอม
เก็บเล็มความหอมหวานไปตามพวงแก้มนิ่มและโครงหน้าสวยก่อนที่ลากมายังซอกคอ ขบเม้มสร้างร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของเล็กๆเอาไว้เพราะไม่อยากจะให้ผิวสวยๆนี่ช้ำไปสักเท่าไหร่
ในระหว่างนั้นก็ค่อยๆปัดสาปเสื้อร่นไปกองกันที่หัวไหล่เล็ก
ลิ้นร้อนชื้นค่อยๆลิ้มรสยอดอกสีชมพูอย่างเนิบนาบ
ร่างเล็กบนตักสั่นสะท้านไปกับสัมผัสใหม่ๆ ก่อนที่จื่อเทาใช้โพรงปากอุ่นครอบครองเม็ดทับทิมนั้นเข้าไปอย่างหื่นกระหาย
ชานยอลยกแขนขึ้นคล้องคออีกฝ่าย
“อื๊อออ พี่เทา”
เสียงหวานครางกระเส่ายามที่คนโตกว่าเล่นลิ้นกับส่วนอ่อนไหวของตัวเอง
“ชอบมั้ยครับ”
หมาป่าหนุ่มผละออกมาจากร่างกายหอมหวาน ดวงตาคมพร้อมรอยยิ้มกระชากใจถูกส่งให้ชานยอลทั้งหมด
คนเด็กกว่าไม่กล้าตอบอะไรนอกจากหลบสายตาที่พร้อมจะหลอมละลายตัวเองให้เหลวยิ่งกว่าขี้ผึ้งลนไฟ
“ไม่ตอบเหรอ หื้มมม”
จมูกโด่งก้มลงหอมแก้มนิ่มดังฟอดก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆที่เห็นเด็กคนนี้เขินอายจนตัวแดงไปหมด
เขาค่อยๆวางร่างยุ้ยลงกับเตียงหลังใหญ่ก่อนที่ตัวเองจะทาบทับตามลงไป
มือหนาเกลี่ยชายเสื้อออกไปพ้นทาง
นิ้วยาวบดขยี้ยอดอกสวยที่ฉ่ำไปด้วยน้ำลายของตัวเอง
ในขณะที่ปากก็ก้มลงละเลงความชื้นให้กับอีกข้างหนึ่ง
กายเล็กบิดเร่าไปตามความเสียวซ่านที่ได้รับ
หยดน้ำใสไหลออกจากหางตาเล็กน้อยตามแรงอารมณ์ จื่อเทายังคงสลับระหว่างดูดเลียและใช้นิ้วมือเล่นกับหน้าอกราบของชานยอล
“อ๊าาาาา”
มือเล็กของเจ้ากระต่ายจิกกำผ้าปูที่นอนเสียแน่นในขณะที่อกก็แอ่นขึ้นรับสัมผัสอีกคน
ชายหนุ่มค่อยๆรูดกางเกงผ้าเนื้อดีออกจากชานยอลอย่างง่ายดายรวมถึงกางเกงชั้นในทรงพองๆตัวจิ๋วอีกด้วย
เขาโยนสิ่งปกคลุมร่างกายที่ไม่ต้องการลงข้างเตียงอย่างไม่ใคร่จะสนใจ
“พี่เทาจะทำอะไรอ่ะ”
หัวกลมผงกขึ้นมามองอีกคนอย่างสงสัย
“กินชานยอลไง”
เสียงทุ้มตอบกลับเรียบๆไม่ทันให้คนใต้ร่างได้ประท้วงอะไรก็ใช้โพรงปากอุ่นครอบครองปลายของส่วนอ่อนไหวขนาดน่ารักของชานยอลจนหมด
ละเลงน้ำลายจนชุ่มก่อนที่จะใช้ลิ้นหยอกล้อมันเบาๆ
“อ่าาาาา”
กายขาวยิ่งบิดเร่าเมื่อได้รับการกระตุ้นอารมณ์แปลกใหม่จากจื่อเทา
ส่วนปลายของเด็กน้อยค่อยๆพองขึ้นแต่คงเทียบอะไรไม่ได้กับแกนกลางลำตัวของผู้ใหญ่ที่กำลังจะขยายขนาดเต็มที่ซึ่งตอนนี้คับพองอยู่ภายใต้กางเกงขายาวของเจ้าตัว
ริมฝีปากหยักรับเอาส่วนอ่อนไหวเข้าไปทั้งหมดก่อนจะรูดขึ้นลงตามความยาวของเด็กน้อย
“อื๊อออออออ”
ชานยอลครางลั่นและโดยที่ไม่รู้ตัวร่างเล็กก็ปลดปล่อยของเหลวขุ่นออกมาจนเต็มโพรงปากหมาป่าหนุ่ม
จื่อเทากลืนลงคอไปโดยไม่มีท่าทีรังเกียจมิหนำซ้ำยังใช้ลิ้นเก็บเล็มบางส่วนที่ไหลออกมาเปรอะของน่ารักขนาดเล็กเสียอีก
เสียงหอบหายใจหนักๆยิ่งดึงอารมณ์ดิบของนักล่าออกมาได้เป็นอย่างดี
“ชานยอลครับ...พี่ขอนะ”
ดวงตาคมสอดประสานกับดวงแก้วใสอย่างสื่อความหมายและความต้องการ
เจ้ากระต่ายน้อยมีท่าทีอึกอักลังเลเล็กน้อย
แต่ก็คงสู้กับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อคนตรงหน้าและอารมณ์ที่ยังคงปะทุอยู่ไม่ไหว
สุดท้ายคนเด็กกว่าก็ต้องพยักหน้าตอบตกลงไป
“มันจะเจ็บมั้ยฮะ”
“พี่คงจะโกหกถ้าบอกว่ามันจะไม่เจ็บ
แต่พี่สัญญาว่าพี่จะถนอมเราที่สุด” กดจูบที่หน้าปากเบาๆ “นะครับ”
“ฮะ” เมื่อเสียงตอบรับสิ้นสุดลง
จื่อเทาก็จับขาเล็กๆทั้งสองข้างแยกออกจากกัน
ลิ้นอุ่นตวัดเลียที่ปากทางแคบซึ่งยังปิดสนิทไม่เคยใครได้ผ่านเข้าไปสำรวจอย่างช้าๆ
ค่อยๆชะโลมความชื้นให้ทั่วก่อนที่จะสอดลิ้นเข้าไปเพื่อเบิกทาง
กายขาวทั้งสั่นทั้งบิดหนีความเสียวซ่านที่มารุกรานเบื้องล่าง
“ฮ้า อ๊าา อ๊ะ”
ขาสองข้างพยายามจะบีบตัวเข้าหากันแต่ติดที่หัวของคนโตกว่าที่คั่นอยู่ที่หว่างขานี้
จื่อเทาอมยิ้มกับตัวเองอย่างเอ็นดู จุ๊บ เขาจูบช่องทางสีชมพูเบาๆ
“สบายๆนะคนดี”
นิ้วยาวถูกชะโลมด้วยน้ำลายจนชุ่ม
เขาค่อยๆดันนิ้วเข้าสู่ปากทางแคบช้าๆแต่ว่าเข้าไปได้นิดเดียวเท่านั้น
ชานยอลก็เกร็งขึ้นมาจนช่องร้อนบีบรัดกันเสียเสียแน่น
“ฮึก พี่เทาชานยอลอึดอัด”
หยดน้ำตาเม็ดใสร่วงเผาะๆออกมาจากหางตาดูน่าสงสาร
“อย่าเกร็ง เชื่อพี่นะชานยอล”
ชายหนุ่มก้มลงประทับจูบที่ริมฝีปากซ้ำไปซ้ำมาก่อนที่ร่างเล็กจะผ่อนคลายและปล่อยให้เขาสอดนิ้วเข้าไปจนสุดความยาว
จื่อเทาค่อยๆสาวเข้าออกจากช่องทางอ่อนนุ่มช้าๆ
“อึ๊”
กระต่ายน้อยกัดปากล่างกลั้นเสียงครางน่าอายจนห้อเลือดไปหมด
มือก็จิกผ้าปูที่นอนจนขึ้นข้อขาว
“อย่ากัดปาก”
เขาดุลูกกระต่ายเบาๆพร้อมเอานิ้วลูบตรงที่เป็นรอยกัด
พอเห็นว่าชานยอลคลายออกแล้วถึงได้เพิ่มจำนวนนิ้วให้มากขึ้นกว่าเดิมรวมทั้งความเร็วในการสอดใส่ด้วย
มืออีกข้างก็ใช้ครอบครองส่วนอ่อนไหวรูดขึ้นลง
เสียงกรีดร้องจากร่างเล็กดังลั่นห้องนอน
กายขาวบิดเร่าจนในที่สุดของเหลวขุ่นก็ไหลออกมาเปรอะฝ่ามือใหญ่เต็มไปหมด ตัวเล็กนอนราบกับเตียงอย่างหมดแรง
แต่หมาป่าหนุ่มขี้แกล้งก็ยังไม่หยุดเท่านั้น
“อ อะไรฮะ”
ชานยอลมองหมาป่าหนุ่มอย่างไม่เข้าใจท่าทางที่เหมือนมองหาอะไรสักอย่างอยู่ก่อนที่มือหนาจะคว้าผ้าห่มผืนบางสำหรับใช้ในฤดูร้อนมาห่อร่างนุ่มนิ่มนี้เอาไว้จนมิด
“พี่เทา” เสียงเล็กเรียกพี่ชายข้างบ้านอย่างไม่เข้าใจ
“ไปบ้านพี่นะ”
เสียงทุ้มกระเส่าจากแรงอารมณ์กระซิบที่ข้างหูก่อนที่จะช้อนตัวเด็กน้อยเดินผ่านทางเชื่อมเดินที่ใช้เข้ามาที่ห้องกลับไปห้องนอนของตัวเอง
อยากได้ยินเสียงหวานครางดังๆ แต่ก็ไม่อยากให้ไอ้หมีห้องข้างได้ยินด้วย
“พี่เทาอ่ะ! ถ้ามีคนมาเห็นจะทำยังไง” มือเล็กๆทุบที่ต้นแขนอีกคนทันทีที่สัมผัสกับที่นอนนุ่ม
“ไม่มีใครเห็นหรอก”
ริมฝีปากบางส่งยิ้มยียวนให้คนตัวเล็กกว่า
แกล้งบีบฟู่หางกลมเบาๆเรียกเสียงครางของอีกคนออกมาอย่างไม่รู้ตัว
จื่อเทาจับอีกคนนอนลง “อืมมม ถึงไหนแล้วนะ”
เขาเปิดกระปุกขี้ผึ้งและปาดจนทั่วนิ้วยาวก่อนที่จะสอดทั้งสามนิ้วเข้าสู่ช่องทางแคบที่ขยายเอาไว้เมื่อครู่
“อื๊อออออ พี่เทา แฮ่ก แน่นมากเลย”
จื่อเทาก้มลงใช้ปากให้กับส่วนอ่อนไหวขนาดเล็กอีกครั้งเพื่อผ่อนคลายช่องทางคับแน่นของคนตัวเล็ก
“อ๊ะ อ๊ะ ฮื๊อออออ” เสียงครางกระเส่าดังกระตุ้นแกนกลางลำตัวอีกคน หมาป่าหนุ่มเร่งจังหวะในการสอดใส่ให้มากขึ้นจนกายขาวบิดเร่าไปตามความเสียวซ่าน
เมื่อเห็นว่าร่างข้างใต้คลายความอึดอัดและพร้อมที่จะรับขนาดของตัวเองได้แล้วเขาจึงถอนทั้งสามนิ้วออก
กางเกงขายาวถูกถอดออกจากร่างอย่างง่ายดาย เขาจับขาชานยอลแยกออกจากกัน
ขี้ผึ้งเนื้อเหลวถูกใช้ชะโลมแกนกลางลำตัวที่ขยายขนาดเต็มที่จนทั่ว
ก่อนจะค่อยๆกดเข้าไปในตัวอีกคนช้าๆ แต่ก็เข้าไปได้แค่เพียงส่วนปลายเท่านั้น
“พี่เทา ชานยอลอึดอัด”
“ผ่อนคลายหน่อยนะครับ
เดี๋ยวจะรู้สึกดีแล้ว” นิ้วโป้งถูกใช้เช็ดหยดน้ำตาเม็ดใหญ่ออกจากแก้มใส
สะโพกสอบถูกกดลงอีกช้า
“พี่เทาาาา เอาออกไป ชานยอลเจ็บบบ
ชานยอลเจ็บบบบ” เด็กตัวเล็กร้องไห้น่าสงสารเนื่องจากขนาดที่ใหญ่จนเกินไปของหมาป่าหนุ่มโตเต็มวัย
จื่อเทาถอนความยาวที่พยายามเข้าไปยังได้ไม่ถึงครึ่งออกมา
แม้ว่าเขาจะอยากสอดใส่เข้าร่างเล็กนี้แค่ไหน แต่ว่าดูเหมือนชานยอลจะยังคงรับไม่ไหว
“เจ็บเหรอ พี่ขอโทษนะครับ”
วงแขนแกร่งโอบรัดร่างเล็กขึ้นมาตัก ค่อยๆเช็ดน้ำตากระต่ายน่ารักที่งอแงอยู่บนตักอย่างบรรจง
“ไม่ร้องไห้นะครับ พี่ขอโทษ”
“ไม่ร้องแล้ว”
เสียงสะอื้นเล็กๆดังออกมาจากปากอิ่มสีเชอร์รี่ หัวกลมซุกอกแกร่งอย่างออดอ้อน
“เอาอย่างนี้แล้วกัน
ชานยอลลองอยู่ข้างบนพี่ซิ”
“ยังไงฮะ”
กระต่ายน้อยเอียงคออย่างไม่เข้าใจ
“ทำตามที่พี่บอกนะครับ”
ริมฝีปากบางพรมจูบข้างแก้ม จื่อเทาทิ้งตัวลงพิงกับหัวนอน
“ค่อยเอานี่ใส่เข้าไปนะครับ” เขาช่วยประคองตัวอีกคนขึ้น
กระต่ายน้อยมองแกนกลางลำตัวอีกคน
มือสั่นระริกค่อยๆจับให้มันจ่ออยู่ที่ปากทางแคบของตัวเอง
“บ แบบนี้เหรอฮะ แฮ่ก”
เสียงหวานขาดห้วงถูกส่งออกมาขณะที่ร่างเล็กค่อยๆกดตัวเองลงไปบนส่วนแข็งขืน
กระต่ายน้อยกลั้นใจส่งมันเข้าไปในตัวเองอีกครั้งแต่ทว่าความยาวของส่วนที่เหลือยังมีมากเกือบครึ่ง
“ช้าๆไม่ต้องรีบ อ่าาาาาาห์
ทีนี้ค่อยๆขยับขึ้นลงนะเด็กดี”
เสียงแหบเซ็กซี่จากคนที่มีอารมณ์ถูกใช้เพื่อสอนอีกคน คราวนี้ชานยอลหยัดกายขึ้นก่อนจะทิ้งตัวลงมาเบาๆมือเล็กเท้าอยู่กับหน้าขาอีกคนส่งผลให้สะโพกมนเวลาขยับขึ้นลงจะเห็นส่วนที่เชื่อมกันอย่างชัดเจน
เสียงครางทุ้มต่ำดังออกมาจากหมาป่าหนุ่มเป็นระลอกประกอบกับเสียงครางกระเส่าของคนเด็กกว่าผสมโรงกัน
เมื่อร่างกายเล็กเริ่มปรับตัวได้จื่อเทาก็สวนตัวเองกลับไปบ้างเพื่อให้ส่วนนั้นมันเข้ากันได้ลึกยิ่งขึ้น
“อ๊าา อ๊ะะ ฮึ๊ อ๊า” กายขาวขยับขึ้นลง
เสียงครางยิ่งเย้ายวนขึ้นทุกทีเมื่อสะโพกสอบถูกสวนกลับขึ้นไป “อ๊าาาาาาาา”
เสียงกรีดร้องดังยาวเมื่อจื่อเทาอาศัยจังหวะที่ชานยอลทิ้งตัวลงมากระแทกแกนกลางลำตัวเข้าไปจนสุด
ส่วนอ่อนไหวขนาดเล็กของคนอ่อนประสบการณ์ปลดปล่อยของเหลวออกมาอีกครั้งจนเลอะหน้าท้องแกร่งไปหมด
ขาเล็กสั่นพั่บๆไม่สามารถทรงตัวได้อีกต่อไป
เจ้ากระต่ายน้อยทรุดลงซบกับแผงอกหนาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างอ่อนแรง
“หมดแรงแล้วเหรอเด็กดี”
จื่อเทาจุมพิตที่เส้นผมนุ่มเบาๆในขณะที่เอวสอบก็ยังขยับเข้าออกอยู่เรื่อยๆ
“อ๊า อ๊าาา”
เสียงหวานร้องระงมเมื่อถูกรบกวนด้วยแกนกายที่ยังคงพองคับอยู่ในลำตัว
จื่อเทาลุกขึ้นโดยที่ทุกอย่างยังคงเชื่อมเข้าหากัน เขากอดเด็กน้อยเอาไว้แนบอก
จับแขนกลมนิ่มขึ้นมากอดคอตัวเองเอาไว้
“พี่เทาขอนะครับ”
“อื้อ”
เสียงเล็กๆตอบทั้งๆที่ตัวเองก็ซุกหน้าอยู่กับบ่าแกร่ง
แขนแข็งแรงแยกขาเจ้าตัวเล็กออกกว้างๆและยกขยับขึ้นลงบนตัวเองถี่รัวจนหูนุ่มสะบัดตามแรงสอดใส่
“อ๊ะ อ๊ะๆ ฮ๊าาาาาา”
เสียงหวานที่มาครางกระเส่าอยู่ข้างหูยิ่งทำให้จื่อเทาเพิ่มความเร็วมากขึ้น
“ฮ่าาาาห์ อื่มมมม อ่าห์”
เขาขบกรามแน่นปล่อยเสียงในลำคอออกมาเบาๆ
ดวงตาคมยังคงจ้องเสี้ยวหน้าหวานที่ซุกซบอยู่กับตัวเองอย่างรักใคร่
สะโพกสอบก็ทำหน้าที่ของตัวเองโดยการสวนกลับไปถี่รัว “ฮื่มม ฮืมมมม ฮ่าาาาห์”
“ร รู้สึกดีจัง”
“ดีใช่มั้ยล่ะ”
หมาป่าหนุ่มกดจูบที่แก้มใสอย่างเอ็นดู
เจ้าลูกกระต่ายตัวนี้คิดอะไรก็พูดรู้สึกยังไงก็บอก
แล้วคำพูดน่ารักๆอย่างรู้สึกดีจังแบบนี้ยิ่งทำให้หลงเข้าไปใหญ่
แล้วแบบนี้จื่อเทาจะไปไหนรอด
“ฮะ ชานยอล แฮ่ก ชอบ”
จื่อเทาวางคนบนตักลงกับเตียงก่อนที่จะเริ่มสาวเข้าออกอีกครั้งและครั้งนี้มันทั้งเร็วและแรงจนตัวเล็กๆข้างใต้สั่นคลอนไปหมด
ขาสองข้างแยกออกกันอย่างอัตโนมัติเพื่อให้พี่ชายข้างบ้านได้เข้ามาสำรวจภายในได้ลึกขึ้น
“ฮืมม แบบนั้นแหละเด็กดี”
“อ๊า อ๊า อ๊ะะะ”
มือน้อยกระชับแขนคนพี่เอาไว้แน่น
จื่อเทาดันให้ขาสองข้างของชานยอลสูงขึ้นจนเกือบชิดอกเพื่อให้สะโพกมนลอยขึ้นมา
ฝ่ายคนตัวสูงก็เร่งจังหวะให้ถี่รัวมากขึ้นเมื่อร่างกายทำท่าจะปลดปล่อยอยู่รอมร่อ
จนในที่สุดหมาป่าหนุ่มก็กระตุกเกร็ง ของเหลวสีขุ่นถูกพ่นออกมา
เขาถอนแกนกลางลำตัวออกมาจากช่องทางแคบ
น้ำหล่อลื่นจำนวนมากไหลย้อนตามออกมาด้วยจนเปรอะผ้าปูที่นอนไปหมด ร่างสูงโน้มตัวลงจูบกับริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง
เจ้ากระต่ายน้อยจูบตอบอย่างเงอะงะ
พยายามที่จะเกี่ยวพันลิ้นร้อนของพี่ชายข้างบ้านอย่างที่อีกคนทำจนน่าเอ็นดู
สัมผัสเค้นคลึงที่ยอดอกทำเอากายขาวสะดุ้งเบาๆ
จื่อเทาจับอีกคนพลิกนอนคุกเข่า
ช่องทางสีชมพูลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ขี้ผึ้งถูกใช้อีกครั้งเพื่อชะโลมส่วนนั้นของจื่อเทา
แม้ว่าจะมีการสอดใส่แล้ว
แต่ปากทางที่เพิ่งเคยมีคนเข้าไปสำรวจครั้งแรกก็ยังคงแน่นเช่นเคย
เอวสอบค่อยๆดันส่วนปลายเข้าไปช้าๆ โชคดีที่คราวนี้มันเข้าไปง่ายกว่าครั้งแรกมาก
เพียงไม่ถึงนาทีแท่งร้อนก็เข้าไปได้จนสุด เขาค่อยๆสาวเข้าออกช้าๆจนเกือบสุดความยาว
ผิวเนื้อที่ครูดกับภายในช่วยเพิ่มความเสียวซ่านให้เด็กน้อยจนปากอิ่มร้องครางออกมาไม่หยุด
หยดน้ำตาร่วงออกมาตามแรงอารมณ์ มือเล็กจิกปลอกหมอนจนแน่น
ยิ่งจื่อเทาถอนออกจนเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปมากเท่าไหร่ชานยอลก็ยิ่งครางดังเท่านั้น
“อ๊าาาาาาา”
ฝ่ามือร้อนแสนซุกซนเลื่อนลงมาปรนเปรอให้กับส่วนอ่อนไหวขนาดน่ารักที่ตั้งขึ้นมาอีกครั้ง
ของเหลวที่ค้างคาอยู่ในร่างกายชานยอลทำให้เกิดเสียงดังเจอะแจะไม่น่าฟัง
“ฮื่มมมม” สะโพกสอบยังคงขยับเข้าออก
เขารั้งเอวคอดให้สวนกลับมา เจ้าตัวเล็กทั้งครางทั้งกรีดร้องเสียงกระเส่า
แก้มกลมใสแดงระเรื่อขึ้นตามแรงอารมณ์
กระต่ายน้อยหันกลับมามองพี่ชายบ้านด้วยดวงตาฉ่ำปรอยเร้าอารมณ์
“อ๊าาาา อ๊ะ อ๊ะ น นี่..ชานยอล แฮ่ก
ตายรึยังฮะ ท ทำไมมัน..ร รู้สึก อ๊าาาาาาาาาา ดีอย่างนี้”
“เด็กน่ารักเอ๊ยย”
ริมฝีปากบางพรมจูบลงที่หัวไหล่ขาวไล่มาจนแผ่นหลังเนียนและสะโพกมนอย่างรักใคร่
“พี่หลงจนหัวปักหัวปำแล้วรู้มั้ย”
“อื้มม งั้น..ก็อย่าทิ้งชานยอล อ่ะ
สิฮะ”
“พี่ไม่ทิ้งเราแน่นอน กระต่ายน้อย”
แกนกลางลำตัวที่ขยยขนาดจนเต็มที่ยังคงถูกสาวเข้าออกช่องทางสีชมพูที่ตอนนี้ตอดรัดจนถี่รัว
จื่อเทาเร่งจังหวะและลงน้ำหนักแรงขึ้น
เสียงครางอื้ออากระเส่าหวานรวมทั้งร่างนุ่มนิ่มที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
“พี่เทา เร็ว เร็วอีก อ๊าาา”
พอได้รับคำสั่งคนคุมเกมรักก็เร่งจังหวะในการสอดใส่
หางพู่กลมส่ายดุ๊กดิ๊กดูน่ารักจนอดไม่ได้ที่พี่ชายหมาป่าจะเอื้อมมือไปบีบเบาๆ
“งื้อออออออ” ความเสียวซ่านและสัมผัสแปลกๆที่หางเรียกเสียงประท้วงจากเจ้าตัวเล็ก
“พี่เทา ชานยอล งืออ ปวดกุจิ้กุจิ้”
จื่อเทาหัวเราะขบขันกับคำน่ารักๆของเด็กน้อย ฝ่ามือใหญ่เอื้อมมากอบกุม กุจิ้กุจิ้
ที่ว่าแล้วรูดขึ้นลงให้ ประกอบกับร่างสูงที่กระแทกเอวเข้าออกจากกายบาง
กลีบเนื้อขึ้นสีจากการเสียดสีระหว่างปากทางและของแข็งขนาดใหญ่
“อ่าาาาห์ ใกล้รึยังครับคนดี”
เสียงทุ้มครางกระเส่าข้างใบหูขาว หัวกลมพยักหน้ารัวแทนคำตอบ ในขณะที่มือก็จิกผ้าปูที่นอนแน่นแต่สะโพกกลับแอ่นรับสัมผัสกระแทกกระทั้นจากคนโตกว่าโดยไม่รู้ตัว
ภายในที่ตอดรัดจื่อเทาช่วยเร่งความเร็วเขาขึ้นไปอีก
เสียงเนื้อกระทบเนื้อและของเหลวในกายชานยอลดังผสมกันลั่นห้อง
“อ๊ะๆๆๆ อ๊าาาาา”
ใบหน้าหวานเชิดขึ้นก่อนที่แกนกลางเล็กจะปล่อยของเหลวออกมาเลอะฝ่ามือใหญ่และในท้องอุ่นวาบไปด้วยน้ำรักจากพี่ชายข้างบ้านอีกครั้ง
ทันทีที่จื่อเทาถอนมันออก
สิ่งที่เพิ่งถูกฉีดพ่นไปเมื่อครู่พากันไหลย้อนออกจากปากทางลงมาตามเรียวขาขาว
บางส่วนก็หยดลงเปื้อนบนผ้าปูที่นอนเป็นดวง
ดูท่าว่าพรุ่งนี้คงต้องทำความสะอาดใหญ่เสียแล้ว
ร่วมพูดคุยผ่านแท็ก #หมีหมาป่ากระต่าย
หรือคอมเมนต์ที่หน้าบทความ
กลับไปที่หน้าบทความ :
http://writer.dek-d.com/spring-onion/writer/viewlongc.php?id=1175419&chapter=13
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น