ผิวนุ่มลื่นที่เพิ่งสัมผัสเมื่อครู่ทำให้เขาอยากที่จะสัมผัสมากกว่าเดิม
เขาเลื่อนมือมาจับหางกระต่ายน้อยก่อนจะได้ยินเสียงครางอืออึงจากริมฝีปากอิ่มที่เผยอออกมา
ตัวขาวนุ่มนิ่มสั่นเล็กน้อย แน่นอน เขาอยากทำความรู้จักร่างกายกระต่ายตรงหน้าให้มากกว่านี้อีกหน่อย
มือหนาปลดกระดุมเสื้อนอนออกอย่างง่ายดาย
ยอดอกเม็ดเล็กลอยอยู่ตรงหน้าช่างดูยั่วยวนให้เข้าไปลิ้มรสชาติ
ไม่รอช้าหมาป่าหนุ่มใช้ลิ้นร้อนไล้เลียเม็ดทับทิมสีสวยจนของเหลวใสเคลือบจนชุ่ม
เสียงลมหายใจที่หนักขึ้นของชานยอลเป็นเครื่องหมายบอกทางอย่างดี
หวาน
ทันทีที่เรียวลิ้นสัมผัสกับเม็ดสีชมพูก็ทำให้จื่อเทาเสพย์ติดโดยง่ายดาย
ความหวานดึงดูดให้หมาป่าหนุ่มโลยเลียอย่างหื่นกระหาย “อ๊ะ” เสียงร้องเล็ดลอดออกมาเบาๆกายขาวบิดหนีเมื่อถูกรบกวนเวลานอน
ดูเหมือนว่าชานยอลจะยังไม่ตื่นง่ายๆยิ่งทำให้จื่อเทาได้ใจไปใหญ่
มือหนารูดกางเกงนอนทรงน่ารักออกจากเรียวขาอย่างรวดเร็ว
แกนกายอันเล็กๆตั้งขึ้นเล็กน้อย หมาป่าหนุ่มก้มลงใช้ปากครอบครองส่วนอ่อนไหวเข้าไป
ขนาดของมันเล็กน่ารักจนจื่อเทารู้สึกว่าตัวเองคิดไม่ผิดที่อยาก เอ็นดู
เจ้าปุกปุยขนาดนี้
เข้าใช้ลิ้นไล้วนส่วนปลายจนรับรู้ได้ว่ามีของเหลวมาเอ่อคลอกันอยู่ที่ส่วนปลาย “อื้อออ”
เสียงครางประท้วงดังออกมาเมื่อมันพยายามจะพลิกตัวหนีอีกครั้งแต่ดูเหมือนครั้งนี้แมงรำคาญก็ยังตามมันมาไม่ได้หยุด
จนเจ้ากระต่ายน้อยรู้สึกตัวตัดสินใจลืมตาขึ้น ก่อนจะพบภาพที่ทำให้ตกใจจนหูคู่ยาวตั้งขึ้นและตัวก็แข็งทื่อเหมือนถูกหยุดทุกอย่างเอาไว้
“คุณจื่อเทา ออกไปนะ อาาาา” เสียงขับไล่ที่ดูจะส่วนทางกับเสียงครางนั้นไม่ได้น่ากลัวแต่อย่างใด
กลับกันมันยิ่งปลุกอารมณ์ร่วมของอีกฝ่ายให้มากยิ่งกว่าเดิม
“โอ้ อรุณสวัสดิ์กระต่ายน้อย” หมาป่าหนุ่มผละออกจากส่วนอ่อนไหวเพื่อทักทายด้วยประโยคยียวน
“ลืมนัดของพี่เสียได้นะกระต่ายลามก”
“ชานยอลไม่ใช่กระต่ายลามก ชานยอลไม่ให้คุณเข้าบ้านชานยอลแล้วด้วย
ออกไปเลยนะฮะ” มือป้อมชี้ไปทางประตูไม้บานใหญ่อย่างไม่พอใจ
“ไม่ได้ลามกจริงเร้อ ดูสิ ของเธอมันเป็นถึงขนาดนี้แล้วนะ” จื่อเทาแกล้งสัมผัสส่วนนั้นของชานยอลก่อนจะขยับมันเล็กน้อยพอให้เจ้ากระต่ายตัวสั่นเล่น
“คุณจื่อเทาปล่อยกุจิ้กุจิ้ของชานยอลเดี๋ยวนี้เลยนะ”
เจ้าของ กุจิ้กุจิ้ โกรธจนหน้าแดง “คุณเข้ามาในบ้านชานยอลได้ยังไงฮะ” เจ้าตัวอ้วนสะบัดหน้าหนีอย่างโมโห มัวแต่บ่นงุ้งงิ้งจนลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองล่อนจ้อนอยู่ต่อหน้าหมาป่ากระหาย
“หืม แล้วถ้าพี่ไม่ไปล่ะครับกระต่ายน้อย” ว่าจบก็สอดนิ้วเข้าในปากทางเข้าของกระต่ายน้อยโดยที่เจ้าของไม่ทันระวังตัว
“อึ๊ อ๊ะ เอาออกไปเลยนะคุณจื่อเทา”
ริมฝีปากอิ่มกำลังขับไล่ในขณะเดียวกันก็พยายามกลั้นเสียงร้องน่าอายนั่นไว้อีกด้วย
“กลั้นให้ได้ตลอดนะกระต่ายลามก”
ว่าจบนิ้วยาวก็สาวเข้าออกร่างกายหวานจนคนที่เพิ่งเจออะไรแบบนี้เป็นครั้งแรกถึงกับเข่าอ่อนไม่สามารถควบคุมร่างกายให้มานั่งประจันหน้าอีกคนได้ต่อไป
ชานยอลนอนราบไปกับเตียงหนำซ้ำยังปล่อยให้เสียงครางดังออกมาเรื่อยๆที่มีการสอดนิ้วเข้าออก
มือเล็กขยำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่
จื่อเทาหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะจับให้กระต่ายน้อยอ่อนแรงนอนคว่ำหน้าลงยกสะโพกกลมขึ้นเล็กน้อย
ช่องทางอ่อนนุ่มของชานยอลสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนชื้นของหมาป่าหนุ่ม
ขากลมสั่นระริกแรงทั้งหมดทิ้งลงบนหัวเข่าทั้งสองข้าง
“อ๊าาาาาาาาา คุณจื่อเทาหยุดนะ!”
เสียงครางและเสียงประท้วงดังปะปนกันออกมามั่วไปหมด
“แน่ใจนะว่าอยากให้หยุด”
เจ้าของแก้มกลมพยักหน้ารัวจนหูคู่น่ารักสะบัดไปมา “ไหนเรียกพี่ว่าพี่เทาก่อน”
ปลายนิ้วอุ่นหยอกเอินยอดอกเม็ดเล็กอย่างเบามือ
“อ๊ะ พี่เทา” เสียงเล็กๆที่ยังไม่แตกรีบเรียกออกมาตามคำขอ
“ว่ายังไงครับ”
เขาก้มลงใช้ลิ้นกับช่องทางสีชมพูอีกครั้งไม่พอยังเค้นคลึงหน้าอกนุ่มด้วยฝ่ามืออีกข้างด้วย
“ฮ้าาาา พี่เทาพอแล้ว ชานยอลไม่เล่น”
“อืมมม” เสียงทุ้มในลำคอของหนุ่มผิวเข้มดังขึ้นในจังหวะที่เขาสอดลิ้นเข้าไปในช่องทางรักของกระต่ายน้อย
ร่างยุ้ยสั่นเทิ้มไปตามความรู้สึกใหม่ที่ได้เรียนรู้
มือหนาจับร่างเล็กตรงหน้าพลิกกลับมาเพื่อเผชิญหน้ากันก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ
“เผื่อชานยอลน้อยจะไม่รู้ พี่เทาเป็นหมาป่าเจ้าเล่ห์ครับ”
น้ำหนักมือที่อกนุ่มเองก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ “เหยื่อที่พี่เทาว่าน่ากิน
พี่เทาก็ต้องได้กินนะครับกระต่ายน้อย”
กำปั้นเล็กๆทุบอกแกร่งอย่างขัดใจ ชานยอลไม่พอใจพี่เทาเอาเสียเลย
หมาป่าเจ้าเล่ห์ชานยอลจะไม่ให้เข้าบ้าน! แต่แรงเท่านั้นก็ไม่ได้ทำให้สะดุ้งสะเทือนแต่อย่างใด
จมูกโด่งก้มลงสูดกลิ่นหอมจากแก้มสีแดงระเรื่ออย่างอารมณ์ดี
หน้าคมผละออกมามองเจ้าดวงตากลมโตที่เห็นแล้วก็ทำให้อยากลิ้มรสแต่แรกก่อนจะก้มลงมอบจูบหอมหวานกับริมฝีปากอิ่มที่ช่างเจรจานั่น
ค่อยๆละเลียดความนุ่มนวลช้าๆ ปากอิ่มของเจ้ากระต่ายที่เริ่มหายใจไม่ทันอ้าออกหมายจะกอบโกยอากาศเข้าปอดกลับเป็นการเปิดทางให้หมาป่าหนุ่มได้เข้าไปสำรวจภายใน
ลิ้นร้อนหยอกเย้าลิ้นเล็กอย่างช่ำชอง ในขณะที่อีกคนก็พยายามจะถอยหนี
หมาป่าเจ้าเล่ห์ไล่ต้อนจนในที่สุดไม่เหลือช่องว่าง
สองลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกันอย่างร้อนแรงและการจูบตอบเก้ๆกังๆของกระต่ายน้อยผู้ไร้เดียงสา
ทั้งเสียงลมหายใจหนักๆของชานยอลและเสียงกระเส่าที่หลุดอออกมาเรื่อยๆแบบนั้นเป็นสิ่งโน้มน้าวความคิดที่กำลังตีรวนกันในสมองกระต่ายได้เป็นอย่างดี
ชานยอลรู้สึกดี ฮื่อออออ ชานยอลเป็นกระต่ายลามกแน่ๆ ชานยอลสับสน แงงงงงงง
จุ๊บ
คนเจ้าเล่ห์ผละออกมาแตะริมฝีปากเบาๆ “ยังจะให้พี่หยุดอยู่ไหมหื้ม” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูนุ่มๆนั่น
หัวกลมสะบัดไปมา
“อย่าหยุด อ๊ะ พี่เทาอย่าหยุด” รอยยิ้มละมุนถูกจุดขึ้นและหายไปอย่างรวดเร็ว
หมาป่าหนุ่มใช้โพรงปากครอบครองส่วนอ่อนไหวของชานยอลอีกครั้ง เขาเพียงแค่ขยับอีกสองหรือสามทีเท่านั้น
“อ๊าาาาาาาาาาา”
ร่างยุ้ยก็ปลดปล่อยของเหลวอุ่นๆออกมาเสียงเต็มไปหมด แต่ก็นั่นแหละ
จื่อเทากลืนมันลงไปจนหมดก่อนจะใช้ลิ้นทำความสะอาดส่วนที่เปรอะเปื้อนให้เหมือนดังเดิม
มือหนาค่อยๆจัดการติดกระดุมเสื้อตัวบางและสวมกางเกงกลับเข้าไปให้กระต่ายน้อย
จัดแจงคลุมผ้าห่มให้อย่างดีท่ามกลางสายตาประหลาดใจของเหยื่อที่คาดว่าจะโดนกินแน่แล้ว
ร่วมพูดคุยผ่านแท็ก #หมีหมาป่ากระต่าย หรือคอมเมนต์ที่หน้าบทความ
กลับไปที่หน้าบทความ :
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น